[Pascal]

Volgende mail (ook interessant voor wie nog niet ingeschreven was en toch op 25/03/2006 willen ddelnemen) :

ATM 2005 – Memorial Gilbert Staepelaere

Beste deelnemers

Het eerste winteroffensief leverde idyllische beelden op, maar met deze woorden stopt voor mij de intrede van Koning Winter. Zoals beloofd willen we graag nog even terugkomen op de beslissing om de wedstrijd te annuleren en de gevolgen ervan naar de toekomst.

1. Voorgeschiedenis.

Al enkele dagen waren de weersvoorspellingen niet gunstig. Toch begonnen we donderdag in de late namiddag met het aanbrengen van de eerste zelfcontroles. Toen werden we al geconfronteerd met de eerste hagelbuien en windstoten. Vrijdag was de zwaarste hindernis de wind. In de vlakke polders bovenop een dijk een zelfcontrole zetten was geen sinecure, gelukkig bleef de neerslag achterwege. Vanaf vrijdagnamiddag kregen we vanuit Nederland de eerste vragen over het al dan niet doorgaan van de wedstrijd, want bij onze noorderburen viel de sneeuw met bakken uit de hemel en zorgde voor een enorme verkeershinder. De weersvoorspellingen werden op de voet gevolgd. Vanuit mijn bureau zag ik vrijdagavond de eerste vlokken vallen. De vraag was, blijven die liggen? Wat zal de temperatuur deze nacht zijn, want t° boven nul geeft mogelijkheden, bij vorst zou de toestand erger worden. Ondertussen waren alle voorbereidingen getroffen. Ik besloot voorlopig niet af te gelasten.

2. Motivering.

Zaterdagochtend zag het er ineens minder fraai uit. Ik zag in onze straat wel mogelijkheden om te rijden, maar hoe was het op de lokale wegen gesteld? Nadat we ons bij enkele lokale bronnen hadden geïnformeerd, de meteo hadden bevraagd en zelf her en der een kijkje waren gaan nemen, bleef er maar voor mij maar één optie, namelijk de annulatie van de wedstrijd. Ook van een inkorting van het traject kon geen sprake zijn, want de grootste problemen deden zich voor op Nederlands grondgebied, waar ruim de helft van het parcours was uitgetekend.
Toen de beslissing was genomen, waren velen onder jullie al onderweg naar het punt van eerste bestemming in Sint-Niklaas. Anderen hadden meer geluk en konden we nog tijdig informeren
Onze motivering zagen we puur uit het oogpunt van de veiligheid van de deelnemers. Op smalle wegen was het kruisen van voertuigen omzeggens onmogelijk omdat de breedte van de berm onmogelijk kon geschat worden als gevolg van opgehoopte sneeuw. Je kon niet zien wanneer de wegbedekking verhard of onverhard was, tenzij piloot of co-piloot uit het voertuig zouden stappen om zich persoonlijk te gaan vergewissen. Dan was er de toestand van enkele wegen ten noorden van Hulst en zagen we her en der takken breken onder het gewicht van de sneeuw. Er waren dus voldoende elementen aanwezig om de beslissing te ondersteunen. De ATM-organisatie neemt uw veiligheid en die van zijn medewerkers erg ter harte.
Trouwens, ik voel me er nog steeds goed bij. Nu hebben we de dag afgesloten zonder lichamelijke en stoffelijke schade. Veiligheid voor alles.
Gelukkig werd mijn beslissing niet gedragen door zin voor avontuur, bepaalde sportieve prestaties en/of financiële aspecten en was veiligheid de enige barometer.

3. Reactie.

Eens de beslissing genomen, werd getracht om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Er werd contact gezocht met de openbare omroep om een radioboodschap te verspreiden, er werd een bericht op de website geplaatst en op de wedstrijdtelefoon ingesproken, er werd massaal getelefoneerd, etc... in de hoop zoveel mogelijk mensen te bereiken om te beletten dat ze de verplaatsing naar Sint-Niklaas maakten.
Onderweg naar Sint-Niklaas vernam ik dat de gemeente Hulst te lijden had onder een stroomonderbreking en er sinds vrijdagnacht 8000 huisgezinnen zonder stroomvoorziening zaten. Ook Morres-Wonen werd getroffen en kon niet openen. We hadden dit jaar alle tussenstops en de finish in de locaties van Morres-Wonen voorzien, dit zou ons nog een bijkomend probleem hebben opgeleverd wat catering en rekenkamer betrof. Gelukkig was dit niet meer aan de orde.
Toen ik uiteindelijk zelf in de indoorkarting aankwam, zag ik veel enthousiaste deelnemers staan. Je hart bloedt een beetje, maar toch weet je dat je de juiste beslissing hebt genomen, al zal je steeds een aantal mensen ontgoocheld hebben.

C U