Eindelijk. Ik kan eindelijk eens wat foto's tonen van het project waar ik al enkele weken aan bezig ben. Niet dat ik zo ver gevorderd ben, want de Scale Desings transkit die van de standaard straatversie van de Tamiya Ferrari F40 een racemonster moet maken, is niet zo denderend; en hij kan met grote zekerheid niet op tegen de moderne kits van MFH die uiteenlopende versies van deze Ferrari F40 GTE LM uitgebracht hebben. Kleine troost voor mezelf is dat de versie die ik wil bouwen (nog) niet uitgebracht is, want ik ga voor een
BLAUWE Ferrari, in de 'Pilot' livery zoals hij in 1995 ingezet werd tijdens de 24 uur van Le Mans.
De transkit bestaat uit een resin kas, resin kuipzetel en diffuser, 4 resin wielen/banden (aan elkaar gegoten) een white metal brandblusser, een foto-ets raam(pje), ondefinieerbare zwarte onderdelen om de spoiler mee te maken, en een decalblad. Alles samen kost(te) deze transkit een slorige € 75,-... Goedkoper dan een MFH, dat wel, maar echt veel waar voor je geld heb je niet.
Vooral niet omdat er enkele dingen zijn die me zorgen baren. Zo zitten er in deze transkit geen plexiglas koplamp-afdekkingen. Ik heb een vermoeden dat ze gewoon ontbreken in de transkit maar zeker ben ik er niet van omdat het plan alleen maar twee zwarte koplamp-afdekkingen toont waarvan het evengoed mogelijk is dat je verondersteld wordt van ze zelf te fabriceren. Dat heb ik al eens geprobeerd, maar van vlakke plexi kan je nooit een mooi gebogen koplamp-afdekking maken. Daar moet ik dus nog iets op vinden (eventueel met wat hulp van een behulpzame Paddocker
) De afdekkingen uit de Tamiya kit zijn alleszins onbruikbaar omdat een Ferrari F40 GTE veel grotere koplampen heeft dan een standaard F40.
Verder is de resin kas ook langs alle kanten krom. Het heeft me ettelijke heet-water sessies gekost om alles een beetje te rechten en uit te lijnen. Waarom ettelijke sessies? Omdat ik ervoor gekozen heb in elke sessie een uitlijning te doen in één richting. Daarna mag de kas weer afkoelen en uitharden, waarna er een andere richting aangepakt kon worden. Alles tegelijk uitlijnen is nagenoeg onmogelijk omdat je dan in alle dimensies tegelijk moet kijken en daar heb je gewoon niet genoeg tijd voor.
Nadat ze zo goed en zo kwaad als het kan uitgelijnd was, kon ik beginnen met het aanpassen van het Tamiya-chassis aan de resin kas. De voornaamste aanpassing is hierbij het wegsnijden van de voorzijde van het chassis, en het wegfrezen van de bovenzijde van de voorste wielkassen zodat het chassis in de resin kas past. Eens dat het geval is kan er vooraan terug een aangepaste bodemplaat op aangebracht worden zodat je niet dwars door de Ferrari kan heen kijken door de koelsleuven.
Wat je op de foto van het chassis ook kan zien zijn de witte puntjes, die allemaal getuige zijn van pogingen om op een geschikte plaats in het chassis gaatjes te boren langs waar ik met behulp van schroefjes het chassis aan de kas kan bevestigen, want de klassieke bevestigingsmethode van Tamiya werkt natuurlijk niet meer als je de originele kas weggooit. Uiteindelijk zijn de verbindingsgaten een stuk meer naar achter gezet zoals je kan zien, omdat de Ferrari daar breder is en de schroeven dus niet zichtbaar zijn in de cockpit eens ze op hun plaats zitten.
De kas, die dus al enkele intensieve werkdagen erop zitten heeft, werd vervolgens helemaal ontdaan van alle bramen, de bestaande panel lines werden uitgediept, de onbestaande panel lines werden toegevoegd en de voorste spoilerlip werd in zijn geheel weggesneden en vervangen door plastic strip. Rondom de middelste koelopening en in de holtes van de wielkassen was heel wat freeswerk noodzakelijk om de uitholling voldoende groot te maken zodat het chassis erin paste. Soms zat ik met de frees helemaal doorheen de kas, zodat het gat weer opgevuld moest worden met bloem+secondelijm. In het midden van de kas heb ik enkele stukken plastic strip toegevoegd waarin de eerder beschreven schroefjes in vastgezet kunnen worden om alles bijeen te houden als het huwelijk eraan komt. Daar achter zie je de restanten van de tankopeningen die ik moest doorboren en uitbreden om ze te doen passen met de foto-ets tankdoppen. Maar daarover later meer. Nog wat meer naar achter zie je de verbindingspinnen die op de standaard Tamiya kit ook zitten en die ik wou kopiëren om ook hier een perfecte uitlijning van chassis en kas te verwezenlijken. Zoals je kan zien heeft ook dit meerdere pogingen gekost, maar door de try+error methode toe te passen gaat het ten lange leste wel goed. Helemaal achteraan werd de resin kas compleet weggeschuurd tot op het niveau van de kofferklep, waarna ik met behulp van plastic strip de correcte vorm van de kofferklep langzaam weer opgebouwd heb. Twee geleidingsstukken zorgen er tenslotte voor dat ook achteraan alles symmetrisch aan elkaar gekleefd kan worden.
De achterspoiler moest samengesteld worden uit enkele foto-ets stukken en de eerder al vermelde zwarte kunststof onderdelen. Die heb ik eens bekeken en ontgoocheld weggegooid. De grote vleugel vertoonde zodanig veel luchtbellen dat het eenvoudiger was om het onderdeel gewoon te vervangen door plastic sheet. De kleine vleugel was net een golfplaat; gewoon niets mee aan te vangen. Ook maar vervangen dus. Alleen de foto-ets endplates zijn ok. Ik heb ze aan de plastic onderdelen bevestigd met secondelijm, en na droging heb ik de complete spoiler op zijn ligplaats bevestigd met Maskol, zodat ik hem nog kan verwijderen om alles te spuiten. Dit liet me toe om de centrale steun tussen de motorkap en de spoiler te schuiven en vast te kleven aan de achtervleugel; aan de motorkap zit hij uiteraard nog niet vast.
