- Direct Access - |
 |
 |
|
|
|
|
#46
21-02-2006, 21:12
|
||||
|
||||
|
Net gemaild. Thx voor de reminder.
|
|
#47
10-03-2006, 20:54
|
|||
|
|||
|
Acceptatiebrief ontvangen. We hebben hetzelfde startnummer gekregen : R68. We moeten ons ter plaatse aanbieden om 09.08 uur om vervolgens van start te gaan om 10.08 uur.
Ook de deelnemerslijst op de site is ge-update. Weinig afzeggingen en wat nieuwe inschrijvingen, heb ik de indruk. We zullen niet alleen zijn. @ Werner : het valt me op dat op de deelnemerslijst achter jouw naam geen teamvorming De Paddock staat. Vergeten of foutje van de organisatie ??? Misschien best contact nemen... C U
|
|
#48
10-03-2006, 21:42
|
||||
|
||||
|
Is Johan zijn schuld. Hij heeft onze inschrijving aangepast (andere wagen) en lap, het is om zeep
|
|
#49
24-03-2006, 20:30
|
||||
|
||||
|
Voor wagen 60 is het volledig om zeep ...
Na het volgen van een cursus auto-elektriciteit voor oldtimers bij Syntra in Mollem (viel dik tegen in tegenstelling tot mechanica) ben ik vorige week begonnen met het uitmeten van de bedrading. Ik kwam tot de ontdekking dat iemand bij Auto5 de relais van de koplampen had open gewrikt. Vermoedelijk heeft men geprobeerd de 5de terminal uit te schakelen. De relais werd slecht terug ineengestoken en geeft nu eens wel, dan eens niet contact. Over naar het www. dan, op zoek naar artikelen over de overstap naar H4's. Nieuwe ontdekking en bevestiging van een bestaand vermoeden ... de originele relais moet vervangen worden door een "high power" exemplaar. Ik vind een artikelnummer en vraag bij onze plaatselijke VW of ze deze kunnen leveren. Na twee dagen: heb er eentje in stok (16 € + BTW). Relais afgehaald en monteren dan maar. Weer niets. Dan maar eens gekeken naar de specificaties (was te gehaast bij VW) en deze had hetzelfde nummer maar was slechts 40A waard. Terug naar het www. dus ... De "High power" is nu op komst vanuit de VS (5.5 $) maar zal hier slechts zijn in de loop van volgende week. Resultaat ... heel de wagen is één grote bende bedrading, is nog altijd niet geschouwd en bijgevolg geen Memorial voor ons. 
|
|
#52
25-03-2006, 01:32
|
||||
|
||||
|
@666
Initieel is het grote probleem de lichtclaxon. Deze werkte niet meer met de originele relais en werd bij VW vervangen. Tijdens de Staepelaere 2004 werkten ze eerst wel dan weer niet. Dan heb ik H4's gestoken en werkten eerst mijn gewone lichten niet, maar ze reageerden wel op de hendel van de lichtclaxon. Toevallig ben ik bij Auto5 terechtgekomen, de volgende dag had ik terug lichten, maar geen lichtclaxon. Dit werd vervolgd door het verhaal zoals hierboven beschreven. Het rare is dat ik met de 5-pins relais wel voorlichten heb (behalve als je de relais wat beweegt, dan gaan ze aan en uit). Met de 4-pin heb ik dus helemaal niets. Aansluitingen verschillen ook: 5-polig : S - 30 (niets aangesloten) - 35a - 35b en vijfde ben ik even vergeten ... 4-polig : 30 - 85 - 86 - 87 (zoals te vinden voor alle relais op alle diagrammen) Ook de hendel werd ondertussen vernieuwd. @Pascal Overzichtje: BMW 320d-M - categoriek NEEN. Wordt niet gebruikt voor rittensport en staat ook niet open voor discussie. Porsche 914/4 - gekend verhaal ... Porsche 911 2.7 - staat half afgebroken in de garage voor restauratie Porsche 944 Turbo - wordt nu al 6 weken van de ene mechanieker naar de andere gesleurd. Drukgroep is kapot en niemand durft of wil eraan beginnen. Ondermeer omdat de volledige koppelingskit in de koffer ligt. Ze willen allemaal dat wij 600 € meer uitgeven aan een door hen gekochte kit zodat ze commissie kunnen opstrijken (Porsche=1020 € - USA=400 €). Opel Tigra van navigator - pas geleverd. Wil ik zelfs niet vragen. Voila, nu ken je de volledige situatie. Ideaal zou zijn dat de 911 ooit eens afgeraakt, dan heb ik inderdaad een back-up voor in geval van. De 944 is dan nog van vader ook ... en die is er niet voor te vinden dat ik met zijnen Turbo ne rally gaan rijden, zeker niet na de verhalen van vorig jaar.
|
|
#56
27-03-2006, 23:10
|
||||
|
||||
|
Afjagers
 Wel het was weer een geslaagde ATM. De zon die besliste om ons toch maar gezelschap te houden en de toffe wegen in Belgie en Nederland maakten er een aangename rit van. Ons (Johan en Werner #89) eerste deel werd gekenmerkt door een rekenfout van mij wat ons 5 minuten kostte.   In deel 2 zijn we voornamelijk in de val van de meest recht doorlopende lijn getrapt. Wat trouwens op die dijken niet moeilijk is.  Deel 3 was foutloos.  Er was ook een praktische proef: een kleine slalom op onverhard. Tussen olievaten een opgelegd parcours rijden, ondertussen controles noteren, stoppen met de voorwielen over de streep en de achterwielen nog niet en een gemiddelde van 17.5 km/h aanhouden.  Bangelijk tof. In recreatie werd die proef trouwens gewonnen door Pascal en Ann.  Resultaat 18de. Het had beter gekund, maar na een overdrukke week op het werk was dit de ideale batterij oplader die nodig was. Voor de volgende editie beloven ze iets speciaals. Dus we weten alweer waar naar toe.
|
|
#57
28-03-2006, 01:29
|
|||
|
|||
|
Nadat we enkele weken een initiatieritje hadden, waarin Ann de eerste knepen van het vak leerde als navigator, was ze nu aan de beurt in een echte wedstrijd. Dus Ann als navigator en ik aan het stuur.
Bij het uitdelen van de roadbooks van deel 1 bleek dat er al wat vertraging was. Niet getreurd, een verbroedering met de andere Paddockers en enkele koffies later konden we dan toch van start. Nadat we eerst via de technische controle passeerden en al wat konden genieten van talrijke classics van allerlei pluimage gingen we opgewekt van start. We hadden in dit druilerige weer namelijk met onze airco en andere snufjes heel wat voordeel ten opzichte van bijvoorbeeld de equipe met de Lomax. Je heel wat "echte" mannen (en vrouwen) gezien die gewoon "open" reden in de regen. Chapeau... Even de nota's in deel 1 gewoon worden. Bij Altena is het steevast een mengeling tussen het genieten van het rijden en wat puzzelen met de nota's. In de beginfase wat foutjes gemaakt, zonder veel erg, om dan stilaan in het ritme te komen. Deel 1 bleek achteraf het langste deel van de rit te zijn. Na iets meer dan 2 uur bereikten we de FTC van deel 1. De ideale passeertijd was 2.20 uur dus ruim op tijd. Na een korte uitlooproute bereikten we de Nederlandse grens en konden we bij Morres Wonen in Hulst genieten van enkele heerlijke broodjes. Na iets meer dan een half uurtje break gingen we van start met deel 2. Dit speelde zich af in de polders en een deel in het havengebied. Een goed overzicht op het parcours zorgde ervoor dat er leuk gereden kon worden. Ondanks het feit dat er ongeveer 250 auto's van start gingen had je, met uitzondering van de onmiddellijke omgeving van start en finish, nooit hinder van enige drukte. Soms zag je in de verte een andere deelnemer rijden en dat alleen al maakt een rit zo leuk. Ook de weinige bewoners in de polders bleken het leuk te vinden want hier en daar werden we uitbundig aangemoedigd. Leuk... Na het einde van deel 2 was er de praktische proef. Een slalom op onverhard met een gemiddelde snelheid van 17.500 Km/Hr. Ik had het plannetje al wel eens betudeerd maar kende het toch niet helemaal. Dus ook hier moest Ann navigeren. Eigenlijk maakten we de fout om direct in te klokken. Daardoor moesten we onmiddellijk van start zonder dat we ons nog wat konden voorbereiden. Achteraf gezien leverde deze fout echter toch vruchten af. Alléé, hup met de geit euh Audi... Zonder een idee te hebben hoe snel 17.500 Km/Hr op zulk parcours is (zonder trip) reden we puur op gevoel en voor de kick. Tot aan de laatste hindernis... Daar navigeerde Ann verkeerd maar ik had het door. We kwamen quasi tot stilstand en vervolgden onze weg via de goede route om te finishen met een "stop cheval"... Na onze break, die we gebruikten om op de parking enkele beauty's te aanschouwen, vertrokken we voor het laatste deel. Opnieuw een goed rijdbaar deel in een zeer mooie streek. Omdat het laatste deel 2 TK's had kwam je hier toch wat meer deelnemers tegen. Helemaal geen probleem want nu konden we de classics ook tijdens het rijden aan het werk zien. Tijdens dit deel reden we opnieuw een stuk over Belgisch grondgebied om opnieuw te eindigen in Nederland. Omdat we wat vroeg waren om te eten, konden de stoere verhalen onder de Paddockers beginnen. Net zoals bij elke rit had elk team wel zijn kemels geschoten en de nodige fouten gemaakt. Fouten leveren uiteraard strafpunten op. In deel 1 haalden wij 210 strafpunten. 120 van 4 gemiste zelfcontroles en 90 punten voor tijdstraffen. Deze tijdstraffen begrijpen we niet goed en bij een volgende gelegenheid gaan we aan de organisator wat uitleg vragen. Niet dat het veel uitmaakt maar we willen natuurlijk wel leren uit onze fouten om volgende keer wat beter te doen. In deel 2 haalden we 90 strafpunten voor 3 zelfcontroles. In deel 3 haalden we, net als een 50 tal andere teams 0 strafpunten. En dan de klap op de vuurpijl : in de slalom reden we de beste gemiddelde tijd en noteerden alle controles. Hiervoor kregen we slecht 2 strafpunten. Niemand deed beter... Al moet ik eerlijk toegeven dat het puur geluk was... Maar ook dat telt... Al bij al een zeer goed georganiseerde rit in een verbluffend mooie streek. Bovendien tijdens de middagpauze maar liefst 3 broodjes per persoon en 's avonds een heerlijke maaltijd (waarvoor we wel wat geduld moesten hebben). Kortom : zoals we van Altena gewoon zijn... Op naar de volgende wedstrijd. En zeker in je agenda aankruisen : 25/11/2006 de elfde Memorial Staepelaere. Die mag je gewoonweg niet missen... C U
|
|
#58
28-03-2006, 01:41
|
|||
|
|||
|
En tenslotte een evaluatie van de eerste navigatie-ervaring van Ann. Het bolleke-pijl ging goed maar in het begin kwamen smmige nota's wat laat om de valstrikken te ontwijken. Daarom paste de piloot de snelheid wat aan en de navigator paste het ritme van de nota's wat aan.
Het verwisselen van plaats van enkele nota's had Ann direct in de gaten en we trapten er gelukkig niet in. Het kaartlezen ging wat moeilijker. Daarom namen we onze tijd om dit voor te bereiden. Net hetzelfde met de pijlenrit. Vooral bij het wachten aan de tijdscontroles konden we dit zonder problemen voorbereiden. Vermoedelijk gaan we op 1 april van start in de Leeuwenrit en Ann heeft al aangegeven dat ze opnieuw wil navigeren. Vandaar dat we opnieuw van start gaan in de recreatieklasse. Het navigeren in het donker baart haar wat zorgen maar ik ga proberen om de verlichting in de auto wat aan te passen zodat we ook dat kunnen oplossen... Voor de rest van het seizoen zien we wel. Ik wil ook nog wel wat navigeren en overweeg om de stap naar de Toerismeklasse te maken... Afwachten maar... C U
|
|
#59
28-03-2006, 13:33
|
||||
|
||||
|
Pascal heeft al een mooi verslagje van afgelopen zaterdag gepost, ik kan het deze keer dus kort houden.
Het landschap dat we voorgeschoteld kregen was ons reeds grotendeels bekend van de cabriotour, en inderdaad, het is bijwijlen indrukwekkend mooi. Vooral de Nederlandse dijken wisten we te appreciëren. In deel 1 hielden we een beslijkte polderweg voor onverhard waardoor we zowat 6km de boer opgingen, en wij niet alleen. Gelukkig heeft ons dat geen strafpunten gekost, de organisatoren waren zo vriendelijk geweest geen bijkomende vallen op te zetten Deel 2 deed ons een beoordelingsfout maken ivm de meest rechtdoorlopende lijn, terwijl we daar enkele situaties later wel de juiste beslissing namen. Normaal is het eerste wat je doet het roadboek nakijken, maar als er in deel 1 niet gesjoemeld werd, waarom zouden ze dat dan in deel 2 wel doen? Nu ja, we hadden het aan onze rekker. We herkenden meteen het “busstop” kasseiweggetje uit de cabriotoer en waren vast van plan ons ook dit keer niet te laten vangen. We volgden dus minutieus de bolleke pijl voorschriften en wachtten met opschrijven tot we de ganse situatie achter de rug hadden. ‘t Is te zeggen, volgens ons moest er helemaal niets opgeschreven worden. We overlegden nog even vóór de meteen volgende stempelkontrole en hadden de indruk dat er twee situaties te veel in het roadboek stonden. Misschien zouden we die later wel tegenkomen. Hop een stempel en…..prijs  , want er kwam geen T-kruispunt. Hadden ze in het roadboek toch wel enkele situaties van plaats verwisseld zeker. Wie doet nu zoiets Dan maar meteen naar de praktische proef, da’s weer eens iets nieuws. Bleek dat niet beperkt te blijven tot slalommen, ah nee, er moesten ook letters genoteerd worden en toen we dat doorhadden, was er reeds één ongemerkt gepasseerd. Wouter wist van de verrassing niet goed wat eerst gedaan: letters noteren of het parcours aanwijzen. Hij koos dan voor een derde alternatief: “geef maar gas en trek in de bochten aan den handrem!” Dikke lol natuurlijk. Achteraf hebben we gelezen wat er eigenlijk verwacht werd: 17,5 km/u gemiddeld, letters noteren en eindigen met een stop cheval. Ah, zat dat zo? Bij toeval heeft ons dat slechts 10 strafpunten opgeleverd (en een top 10 plaats). We waren wel bij de snelsten, MX-5jes houden van zo’n toestanden. Deel 3, ja, ook hier weer veel stukken die we al kenden van de cabriotoer. Zoals zowat de helft van de recreanten scoorden we nul strafpunten. In totaal eindigden we 14de, als eerste Paddockers, maar de ambitie was een plaats binnen de eerste 10. We zullen dus nog eens moeten rijden. Stilaan hebben we door dat er altijd een “maar” zal zijn (hadden we dit gedaan, dan…..of iets plastischer: als ons kat een koe was dan konden we ze melken ).Nabeschouwing: - we hebben opnieuw geleerd dat we altijd eerst het roadboek moeten kontroleren - het was een prachtig parcours, ook al kwamen we er voor de tweede keer. - er had nog een extra pijlen- of puntenrit mogen inzitten van een hogere moeilijkheidsgraad - er had gerust hier en daar een RT mogen inzitten - er zaten echte pareltjes bij de deelnemende wagens - de wegen zijn van het soort waar je als bestuurder nog veel plezier aan beleeft - het was inmiddels onze 4de deelname aan een Altena organisatie en jammer genoeg moeten we deze editie op de 4de plaats klasseren omwille van enkele minpuntjes: vertraging bij het begin, nog meer vertraging bij de technische kontrole, soms wat rommelige tijds- en stempelkontroles (ze tellen niet allemaal voor recreatie, maar hoe weet je dat op voorhand; het is niet steeds duidelijk of je op je ideale tijd moet inklokken of dat je zelf je ideale tijd mag opgeven), ‘s middags worden de broodjes plots sandwiches wegens “op” (ja we waren in Nederland), ruim een uur aanschuiven voor het avondmaal, geen tussenstanden tijdens de dag… in ‘t kort: we zijn beter gewend van Altena, en de Vlaanderen Classic Tour mag daarbij als referentie gelden - vier DePaddockteams aan de start, ambiance als Pat nu eens op tijd aan die 914 zou beginnen sleutelen hé Team nummer 76 (recreatie) Jan Gypen en Wouter Geeraert
|
|
#60
28-03-2006, 20:03
|
||||
|
||||
|
1 - 0
Maar er zijn verzachtende omstandigheden ... In de periode van net voor de uitgesneeuwde 2005 tot een drietal weken geleden volgde ik bij Syntra-Mollem een cursus Auto-electriciteit voor oldtimers". Ik had hier reeds de module "Automechanica voor oldtimers" gevolgd en deze was toch goed te noemen voor de 10 weken looptijd. Spijtig genoeg bleek de elec-cursus van een ander en heel wat minder kaliber. Een korte samenvatting ter illustratie ... (10 zaterdagen van 3 uren) Zo goed als 3 volledige lesdagen werden door 3 verschillende leraars gevuld met gepalaber over de batterij. Praktijk (wat hoog in het vaandel staat van deze cursussen) bleef beperkt tot het uitmeten van batterijen en het verslepen van een motortester. Het Renaultje met problemen werd uiteindelijk door twee leraars uitgemeten NA de lesuren ... 1 dag ging verloren aan de welbekende sneeuw in november. 1 inhaaldag werd gevuld met het prutsen aan een Renaultmotor waarop de helft ontbrak of van een ander model was. Na een "licht" protest werden dynamo en alternator bekeken. Praktijk bleef beperkt tot het bespreken wat je in de praktijk kan uitmeten ... Nog een inhaal (of noem het verontschuldigingsles) les werd dan wel doorgebracht in het atelier met het afstellen van een oude Escort en metingen met de al vernoemde motortester. In de voorlaatste les kregen we op onze vraag ook het lezen van een plan (ik dacht dat je eerst moest leren stappen voor dat je een marathon loopt). Praktisch bleef dit beperkt tot het volgen van twee draden op een schema. Samengevat was de hele cursus rommelig, een continu gespring van de-hak-op-de-tak, steeds verwisselende leraars, een warboel waar geen lijn in te trekken valt. Normaal was een deel van de cursus praktijk in het werken met de multimeter en het opzoeken van defecten. Ik heb dit niet vernoemd omdat we er ook de ballen van gezien hebben. Nu zit ik dus met mijn testertje tussen een wirwar van draden, te proberen uit te vinden wat er mis is. Maar hey, ik kan dan toch mijn batterij uitmeten ! Last edited by Pat; 28-03-2006 at 20:08.
|
 |
| Currently Active Users Viewing This Thread: 1 (0 members and 1 guests) | |
|
|
