Cabriotoer dwars door het Waasland

[Jan]

Nu zaterdag 28 mei zullen een DePaddockteam (Jan en Wouter), een DePaddocksympathiserend team (Patrick en Rudi) en een DePaddockaangetrouwd team (Steven en co) deelnemen aan de cabriotoer georganiseerd door Altena.
Onze start is voorzien om 9.32u en we moeten voor het donker thuis zijn want Wouter en Steven hebben nog een trouwfeest op het programma staan (voor alle duidelijkheid, ze trouwen niet met mekaar hé, ze zijn al schoonbroers ).

Meer info over deze dagrit van ruim 200 km vind je op www.altena-vzw.be

Hopelijk zitten de weergoden mee en kunnen we onze eerste "open" rittensportwedstrijd rijden

Zijn er nog Paddockers ingeschreven?

[Pascal]

Had er graag geweest maar ik moet werken.

Veel succes...

C U

[Sennake]

Ik had graag meegedaan maar ik heb (nog) geen cabrio. In juli zal dat euvel opgelost zijn en vanaf dan kan je op mij en mijn Opel Tigra Twin Top rekenen. Als Raceboy dan ook nog vrij is zijn we van de partij.

[Jan]

Originally Posted by Sennake

Als Raceboy dan ook nog vrij is zijn we van de partij.

Die gaat met kop en nek boven de dakrand uitsteken

jan

ps: het is geen vereiste om met een cabrio of classic aan te treden, alle voertuigen zijn welkom, er staan zelfs Seat's op de deelnemerslijst

[Pascal]

Wat zie ik daar : een vijfde plaats voor Jan en Wouter. Een dikke proficiat en

C U

[Jan]

Het verslag is in de maak, nog eventjes geduld

jan

[Jan]

En hier komt het dan, een hele leesboterham

Zaterdag 28 mei, stralend cabrioweer voor een prachtige cabriotoer dwars door het Waasland. Hoewel er bijna 100 teams deelnemen aan deze rit, zit de kleine kantine van sportcentrum De Wallen in Burcht toch niet overvol en vinden we vrij makkelijk een tafel voor 6 om de koffiekoeken te laten smaken. Er is meteen wat animo als blijkt dat de kilometerteller van Steven’s Porsche 944 cabrio het voor de start al laat afweten. Niet ideaal voor een eerste deelname aan een rittensportwedstrijd.
Onder een stralend zonnetje vertrekken we oep ‘t gemakske voor deel 1, ruim 75 km lang. Het parcours bestaat voornamelijk uit gebetonneerde veldwegen, met lange rechte stukken waar je meteen zin krijgt om het gaspedaal eens diep in te duwen, alleen, er moeten zo af en toe letters genoteerd worden en vermits de bermen niet vóór midden juni mogen gemaaid worden, staan die wel eens diep verscholen in de graskant. In een flits zie ik rechts de H (niet van Humo) blinken, door turbulentie in de cockpit meent Wouter echter een A te horen, de ervaring leert hem niet alles meteen op te schrijven wat de piloot zegt. Nadat de Vlaams Brabantse H vertaald wordt in het West Vlaams kan hij de juiste letter noteren. Vanaf dan is het voortdurend laag in de rechterberm turen, en wat doet de organisatie dan, juist, in een T van 90° naar links hangen ze een letter in een fruitboom op 2m hoogte, niet te zien voor de piloot die zich op zijn stuur moet concentreren. Gelukkig zit er op zo’n moment een co-piloot naast je in het zwerk te staren. Via de Wase veldwegen belanden we stilaan in een Hollands dijkenlandschap en wuiven even voor een foto. Een paar keer is het mikken en meten wat nu precies de meest rechtdoorlopende lijn is, maar gezien het kwartiertje voorsprong op het tijdsschema kunnen we even de verschillende opties afrijden om dan het juiste besluit te treffen. Fijn valstrikje is ook wanneer we de straatnaam moeten noteren in een straat waar aan beide zijden een verschillend bordje staat. Wij hebben er een goed gevoel bij en laten ons niet vangen. Terwijl wij inmiddels aan bol-pijl situatie 65 zitten, krijgen we telefoon van Steven en Peter, die, hoewel 2 minuten na ons gestart, nog niet voorbij situatie 8 zijn geraakt. In ‘t Vlaams Brabants zeggen we dat zij een “kapelleke” hebben, in dit geval letterlijk te nemen (een driehoekig pleintje met eeen kapelletje, altijd moeilijk voor beginners). Bij de start van de ingetekende lijn (na grondige studie tamelijk eenvoudig) blijken Patrick en Rudi op hetzelfde ritme te zitten als wij. We organiseren op Hollandse bodem een lokaal gezamenlijk vloeibaar mestactieplan.. En zo komen we aan de middagstop vlakbij de kerncentrale van Doel. Onze verbazing is echter groot als 25 minuten later ook Steven en Peter arriveren, nog net binnen de tijd dus.

Deel twee biedt ons opnieuw 70km bol pijl, ingetekende lijn en pijlenrit. Totnogtoe hebben we ondanks die honderd deelnemers konstant de indruk dat we alleen op de baan zijn. Dat hebben we nog nooit eerder zo nadrukkelijk meegemaakt in de rittensport en daardoor gaan we soms twijfelen of we op het juiste spoor zitten.
Wanneer we na een tochtje door de bossen en een landelijke huizenrij plots een bemande stempelcontrole zien staan zijn we zo blij een levende ziel te zien dat we traag en voorzichtig enkele meter de controlezone binnenrijden. Net iets te ver dus, want op dat moment zie ik in de spiegel dat er net achter het laatste huis een aardenspoor ligt waarvan we de straatnaam moeten noteren. Achteruit dan maar, helaas, ons nummer wordt blijkbaar genoteerd. Een poosje later komen ook Partick en Rudi bij die stempelcontrole aan en rijden zonder argwaan tot bij de controleurs die bijzonder opgetogen zijn dat ze hun warme hoofd eens even in een airgecoolde auto te kunnen steken.

Hoog tijd voor een drankje, al wordt ons slechts 10 minuten pauze gegund en moeten we ons hasten om een stoel te bemachtigen op het terras, er komt immers net een kudde van 50 fietsers aangestormd. Tien minuten later verkopen we voor veel geld de stoelen door aan Patrick en Rudi en beginnen wij aan deel 3 met een RT. De Vlaanderen Classic Toer indachtig rijden we deze keer tegen een tempo van max. 50 per uur, kwestie van niet plots voor een of andere sensor te staan. Onderweg worden we tot tweemaal toe gehinderd door dezelfde andere deelnemer die eerst een zelfstempelcontrole aan het zicht onttrekt en enkele km verder naast een letter geparkeerd staat. We hebben inmiddels geleerd hoe met dergelijke situaties om te gaan, die stempel en die letter zullen ons niet ontsnappen. Alhoewel, de situatie bij die letter leek ons zodanig louche dat we dat stukje parcours een tweede maal afrijden zodat de hinderende classic Volvo de kans gekregen heeft zich uit de voeten te maken en wij geheel toevallig die letter in het hoge gras kunnen ontwaren. We rijden rustig verder, berekenen dat we max. 2 minuten te vroeg zijn en zien in de verte een witte jeep die we al kennen uit een vorige wedstrijd. Oppassen geblazen. Helaas, ze hebben ons weer liggen. Deze keer zit er een mannetje in een strandstoel, zowat 30m ver in een weide omzoomd met bomen. Gewoon onzichtbaar tenzij dat je er vlak naast bent natuurlijk. Achteraf zal blijken dat we op die GTC toch geen strafpunten pakken en onze tijd dus juist was. Wat daarna volgt is zowel leuk als verwarrend, een weg van een vijftal km door het bos met vele zijstraten die echter allemaal dezelfde naam hebben, probeer er dan maar eens de juiste uit te pikken. Wij lossen dat op door niets op te schrijven (wel in ‘t klad hé) tot we een situatie tegenkomen die voldoende duidelijk is en ontegensprekelijk overeenstemt met het roadboek.

Na nog een korte drank- en wafelstop in een prachtige Nederlandse taverne gaan we van start voor het laatste deel. De vermoeidheid begint te spelen, de concentratie verslapt en er wordt al eens over andere onderwerpen geleuterd. Op die manier gebeurt het dat we aan een kruispunt waar we ‘s ochtends al eens gepasseerd zijn rechtdoor rijden (de bekende weg) ipv rechtsaf. Cruciaal is daar het gegeven dat de organisatoren een afstand opgeven tot de volgende situatie. We duwen even door en komen zowat 1 km te vroeg aan een T die niet in het boekje staat. Even aan de kant dus, even wat van gedachten wisselen, even wat vloeken op de organisatie en dan uiteindelijk inzien dat het pijltje niet rechtdoor getekend is, maar naar rechts wijst. Rechtsomkeer dan maar, en oef, de traktor annex mestvat is zijn erf opgedraaid, dus veel tijd gaan we hier niet verliezen.
We komen ruim een half uur te vroeg op de eindbestemming Red Star Waasland en stellen vast dat er nog niet veel duiven gevallen zijn. Hebben wij wel juist gereden???
We overlopen alles nog eens drie maal (deze keer met alle Chinezen, maar niet met de dezen) en geven af. Een half uur later bereiken ook Patrick en Rudi de aankomst en zelfs Steven en Peter zijn er reeds bij. Dit laatste stel heeft echter deel 4 doelbewust overgeslagen, er stond voor Wouter en Steven immers nog een trouwfeest op het programma. De mannen gebruiken de doucheinstallatie van Red Star en verschijnen enkele ogenblikken later in galakostuum, ‘t is weer eens iets anders.
Terwijl we nog lekker nagenieten van het avondmaal langsheen het voetbalveld vertrekken de gekostumeerden naar het feest. Op dat moment kennen we slechts de uitslag van de eerste twee delen: wij zijn 5de en 10de, Patrick en Rudi 19de en 10de en Steven en Peter 37ste en 29ste.
We zullen later wel zien hoe het uitdraait.
De Altena website op zondag brengt ons het heuglijke nieuws dat we zowaar vijfde zijn, met 96.68 strafpunten terwijl Patrick en Rudi verdienstelijk 14de eindigen met 254.22 strafpunten (op 41 deelnemers in recreatie). Niet slecht voor 240km naar rechts turen.
Het is ook fijn vast te stellen dat Steven en Peter voor hun eerste deelname en zonder kilometerteller in elk deel een flinke vooruitgang boeken, dat worden nog te duchten konkurrenten voor de toekomst.

Een pluim gaat zeker naar de organisatie: het bestelde weer was aanwezig, de catering was voortreffelijk (all-in formule), het parcours bevatte zeer mooie routes, haast nooit hadden we de indruk dat er nog andere deelnemers waren, prima verhouding prijs-kwaliteit, prachtige deelnemende wagens waaronder een Aston Martin DB2.
Een puntje van kritiek: de mogelijkheden met pleintjes werden iets te weinig benut en nergens werd bij schuine T–kruispunten de truuk van de snijdende wegmiddellijnen toegepast (wij hebben wel op die manier gereden).
Kritiek naar de andere deelnemers: een of andere snoodaard had een stempelcontrole naar de achterkant van een paaltje gedraaid. Steven en Peter hadden dat gezien en weer goed gehangen. Ons heeft het 30 punten gekost en de mogelijkheid op een podiumplaats ontnomen.

En tenslotte nog een stukje terechte zelfkritiek: 't is niet slecht om toch alles in 't klad op te schrijven, na het akkefietje hadden we dat deze keer uit voorzorg achterwege gelaten, maar dan kan je achteraf niet controleren waar je fout zit.

Ziezo, we heben ons geamuseerd, op naar de volgende.

[Werner333]

Dikke proficait mannen. Kon er ook niet bij zijn wegens werkverplichtingen.

[Pascal]

Leuk verslag en puike prestatie. Niet alleen van Jan en Wouter maar ook van zijn collega's/vrienden. Hopelijk kunnen we met zijn allen nog eens samen aan de start verschijnen.

Mischien de Memorial Gilbert Stapelaere van in het najaar.... (of zelf vroeger)

C U

[Jan]

Op ons programma staan nog de Vlaanderen Classic toer (prachtig heuvellandschap) en de OCMB Begijnenrit.

[Werner333]

Jan, je vergeet nog te vermelden dat jullie eerste cabrio zijn geworden.
Je bekers liggen ondertussen bij mij thuis.
Laat maar iets weten als je ze komt halen.